دلنوشته| اینجا ایران، صحن جامع رضوی است

جانِ جانان، امام رضا جان، خودت می دانی که دل های ما همگی به نام شماست، تو پشت پرده رازهایمان را می دانی، از نیازهایمان با خبری و تا ابد ما را رها نمی کنی! ما در کنار خودت جاودانه می شویم، - خبرگزاری فارس کرمان/ آمنه شهریارپناه: دنیای ما ایرانی ها چه قدر تنگ و تاریک بود اگر شما را نداشتیم، در پستی ها و بلندی های زندگی و زمانی که در مشکلات و گرفتاری ها غرق می شدیم، چه به سرمان می آمد اگر شما را نداشتیم! زندگی بدون شما برای ما سخت می گذشت، اگر به صحن و سرایت متصل نبودیم! جانِ جانان، امام رضا جان، خودت می دانی که دل های ما همگی به نام توست، تو برای ما امام رئوفی، امام غریب، غریب الغربا، تو شمس الشموسی، سلطان طوسی، امام هشتم، ابوالحسن، خورشید خراسان، ثامن الحججی، تو برای ما همان امام رضایی هستی که حتی آهوان را هم ضمانت می کند، ما به امید تو زنده ایم، به عشق شفاعت تو می میریم! تو منبع نوری! سرچشمه عشق! فانوس طوس، تو چراغ خدایی! فخر ایرانی ها، همان ها که 24 ساعت پروانه وار دورت می چرخند.

نه فقط ایرانی ها تو برای کل مردم جهان کافی هستی! درست است که تخت پادشاهی ات در خراسانِ ما قرار دارد اما از عالمی دل می بری، خودت می دانی که ما هرکجا نشسته باشیم دل و دینمان سمت مشهد است.